哪一位诗人临终前留下了千古遗作?
诗人陆游临终前留下了千古遗作。宋朝诗人陆游一生致力于抗金斗争,一直希望能收复中原。虽然频遇挫折,却仍然未改变初衷。临终前他还心系国家统一,留下千古遗作为《示儿》:死去原知万事空,但悲不见***同。王师北定中原日,家祭无忘告乃翁。从诗中可以领会到诗人的爱国***是何等的执着、深沉、热烈、真挚!也凝聚着诗人毕生的心事,诗人始终如一地抱着当时汉民族必然要光复旧物的信念,对抗战事业具有必胜的信心。
临终绝笔,流传千古的有很多,像陆游的“王师北定中原日,家祭无忘告乃翁”,文天祥的“人生自古谁无死,留取丹心照汗青”,谭嗣同的“我自横刀向天笑,去留肝胆两昆仑。
《临终歌》李白
大鹏飞兮振八裔,中天摧兮力不济。
馀风激兮万世,游扶桑兮挂左袂
后人得之传此,仲尼亡兮谁为出涕!
李白第一篇赋?
惜余春赋
《惜余春赋》是一篇唐代诗人李白创作的一篇赋。本文从夜望北斗开始,逐步铺排出对时光留恋的感情和各种离别的痛楚。以香草、美人为伴,与白云、长河相依,浪漫缱绻之情跃然纸上,颇有屈原楚辞之风范。
作品原文
惜余春赋
天之何为令北斗而知春兮,回指于东方。水荡漾兮碧色,兰葳蕤兮红芳。试登高而望远,极云海之微茫。魂一去兮欲断,泪流颊兮成行。吟清枫而咏沧浪,怀洞庭兮悲潇湘。何余心之缥缈兮,与春风而飘扬。飘扬兮思无限,念佳期兮莫展。平原萋兮绮色,爱芳草兮如剪。惜余春之将阑,每为恨兮不浅。
汉之曲兮江之潭,把瑶草兮思何堪。想游女于岘北,愁帝子于湘南。恨无极兮心氲氲,目眇眇兮忧纷纷。披卫情于淇水,结楚梦于阳云。春每归兮花开,花已阑兮春改。叹长河之流春,送驰波于东海。春不留兮时已失,老衰飒兮逾疾。恨不得挂长绳于青天,系此西飞之白日。
若有人兮情相亲,去南国兮往西秦。见游丝之横路,网春辉以留人。沉吟兮哀歌,踯躅兮伤别。送行子之将远,看征鸿之稍灭。醉愁心于垂杨,随柔条以纠结。望夫君兮咨嗟,横涕泪兮怨春华。遥寄影于明月,送夫君于天涯。太白之豪气,亦游丝之愁思。古载春秋人已逝,万历千年情长存。念古人之珍别,思今朝之同学。人何以堪?
有关“鹏”的诗句?
图南未可料,变化有鲲鹏。
----杜甫《泊岳阳城下》
鲲鹏变化知难测,龙蠖升沈各有由。
----殷文圭《和友人送衡尚书赴池阳副车》
溟海不振荡,何由纵鹏鲲。
----李白《赠宣城赵太守悦》
大鹏飞兮振八裔,中天摧兮力不济。
----李白《临路歌》
大鹏一日同风起,扶摇直上九万里。
----李白《上李邕》